ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝ 7/04 - 13/04
Σε ένα στρατόπεδο προσφύγων κάπου στην Αφρική, ο Anton (Mikael Persbrandt) είναι ένας γιατρός που δίνει άνιση μάχη με τις απάνθρωπες συνθήκες που αντιμετωπίζει. Πίσω στη Δανία βρίσκεται η οικογένειά του, η οποία δε διάγει και τις καλύτερες των ημερών της. Ο Anton και η Marianne (Trine Dyrholm) βρίσκονται σε διάσταση. Ο μεγάλος τους γιος, Elias (Markus Rygaard), υπομένει καθημερινά τη βία και το χλευασμό μερίδας των συμμαθητών του. Ανέλπιστο υποστηρικτή θα βρει στο πρόσωπο του Christian (William Johnk Nielsen), ενός Σουηδού πιτσιρικά άρτι αφιχθέντα από το Λονδίνο που έχει μόλις χάσει τη μητέρα του από καρκίνο, ο οποίος ορθώνει δυναμικά ανάστημα απέναντι στους νταήδες. Τα δύο παιδιά θα γίνουν γρήγορα καλοί φίλοι, ο Christian όμως δείχνει μία σαφή ροπή προς την αυτοδικία, γεγονός που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή.
Στο δρόμο - ή μάλλον την επιθυμία - για έναν καλύτερο κόσμο ο καθένας εντάσσει τον υποκειμενισμό και τις θεωρήσεις του. Συχνά, υπομένοντας μία κοινωνία πολυεπίπεδης βίας το πρώτο που σκέφτεται (;) κανείς να αντιτάξει είναι ακριβώς το ίδιο. Μόνο που έτσι δε στοιχειοθετείται κοινωνία, αλλά ζούγκλα.
Εκεί επικεντρώνεται και η ματιά της Susanne Bier στο «In A Better World»: σε ζητήματα βίας, αυτοδικίας, κοινής λογικής και εν τέλει στην ικανότητα ή ανικανότητα συγχώρεσης. Σκαλίζει το μάταιο της εξατομικευμένης εξουσιαστικής συμπεριφοράς ψηλαφίζοντας τις οδυνηρές συνέπειες που τη συνοδεύουν. Δύο παιδιά που αντιλαμβάνονται γύρω τους ένα βίαιο κόσμο πιθήκων και που αναζητούν δικαιοσύνη και οικογενειακή ασφάλεια, ενώ οι γονείς αδυνατούν να αφουγκραστούν εγκαίρως τη σοβαρότητα του ζητήματος και να αναλάβουν δράση.
Οι ταινίες της Bier αναζητούν συνήθως μία κάποιου τύπου οικουμενικότητα. Καθόλου τυχαία βρίσκουμε τους ήρωές της συχνά εκτός συνόρων: στο «Brothers» ο Michael φεύγει για το Αφγανιστάν, στο «After The Wedding» ο Jacob έρχεται από την Ινδία, εδώ ο Anton προσφέρει τις υπηρεσίες του κάπου στην Αφρική. Η Δανή σκηνοθέτις μαζί με το στενό συνεργάτη και σεναριογράφο Anders Thomas Jensen, 'στέλνουν' τους ήρωές τους να αναζητήσουν σημαντικό μέρος της αλήθειας τους σε κόσμους εντελώς διαφορετικούς και ως επί το πλείστον υποτιμημένους από την γνώριμη, αστικού τύπου δυτική κοινωνία. Και φυσικά, παρότι στις παραπάνω ταινίες το σημείο αναφοράς και εκκίνησης των δημιουργών παραμένει 'δυτικό', διαφαίνεται από ταινία σε ταινία η τάση να δίνεται ολοένα και μεγαλύτερη δραματουργική βαρύτητα στο φιλμικό χρόνο που εδράζεται 'εκτός έδρας'.
Έχοντας καταφέρει με τα χρόνια να διαμορφώσει το δικό της ξεχωριστό ύφος, η Bier παραδίδει και πάλι ένα πρότυπο, στιβαρό κοινωνικό δράμα, όπου ακόμα κι αν ισχυριστεί κάποιος ότι δεν είναι το καλύτερό της, δύσκολα θα αρνηθεί ότι πρόκειται για το πιο ώριμο στην πλούσια φιλμογραφία της. Στήνει και πάλι χαρακτήρες με ρεαλιστικό ψυχικό βάθος, εκμαιεύοντας μεστές ερμηνείες, από τους πρωτάρηδες πιτσιρικάδες μέχρι τους έμπειρους Ulrich Thomsen και Mikael Persbrandt. Εστιάζει με μεστότητα νοήματος και άποψη στην απαιτητικότατη θεματική που διαχειρίζεται - ειδική μνεία εδώ στο σενάριο του Jensen - χωρίς να φοβάται να αναμετρηθεί ακόμα και με την ηθικολογική ανάγνωση της ιστορίας. Σε κάθε σεκάνς του «In A Better World», τα συναισθήματα και οι σκέψεις ξεχειλίζουν, καθιστώντας το θεατή ολότελα ενταγμένο στο σύμπαν της ταινίας.
Η φετινή βράβευσή της Susanne Bier με Oscar στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (βρέθηκε αντιμέτωπη με το δικό μας «Κυνόδοντα» και το «Incendies», συνθέτοντας μία εξαιρετική τριάδα) αποτελεί ακόμα μία σημαντική διάκριση για την αγαπημένη σκηνοθέτιδα, δείγμα της διεθνούς αναγνώρισης που χαίρει. Γνωστό είναι άλλωστε ότι η πόρτα του Hollywood έχει εδώ και χρόνια ανοίξει για χάρη της. Από μεριάς μου, πάντως, παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πορεία της και ποντάρω πολλά στις δυνατότητές της, τολμώντας να ρισκάρω την πρόβλεψη ότι ακόμα δεν τις έχει εξαντλήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου