''Η διπλή ζωή της Βερόνικα'' στην πραγματικότητα είναι μια αυτοβιογραφική ταινία που αποτυπώνει τη νοσταλγία του Κριστόφ Κισλόφσκι και την αγωνία του να βρει ένα σταθερό σημείο αναφοράς σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής του. Το 1991, χρονιά κατά την οποία γυρίστηκε, ο Πολωνός δημιουργός είχε εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία και είχε ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του, που έμελλε να είναι και ο επιλογός της.
Η «Βερόνικα» είναι ένα γοητευτικό παιχνίδι ανάμεσα στο πραγματικό και το ιδεατό· Ξεκινάει από τα πρόσωπα και την αντανάκλασή τους στον καθρέφτη και κορυφώνεται, παίρνοντας τις διαστάσεις μιας εσωτερικής, υπαρξιακής, περιπέτειας γύρω από την αναζήτηση της ουσίας του ανθρώπου τη στιγμή που η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα. Η «Βερόνικα» είναι ο ίδιος ο Κισλόφσκι διαιρεμένος στα δύο. Ο μισός στο παρελθόν, ο άλλος μισός στο παρόν.
Στο πρώτο μέρος της ταινίας, το πολωνικό που είναι πιο συμπαγές, η Βερόνικα, μια νεαρή τραγουδίστρια με εύθραυστη καρδιά, προσπαθεί να ανυψωθεί με κινητήριο δύναμη την τέχνη (η θεϊκή φωνή της είναι σαν την ψυχή που ζητάει να βγει από σώμα και ν' αναληφθεί στους ουρανούς), όμως, το κορμί (που συν τοις άλλοις είναι και άρρωστο) υποτάσσεται στον νόμο της βαρύτητας. Στο δεύτερο μέρος, μια Γαλλίδα σωσίας της Βερόνικα, η Βερονίκ, που εγκατέλειψε το όνειρο να γίνει σολίστ και τώρα παραδίδει μαθήματα μουσικής σε ένα δημοτικό σχολείο, αρχίζει να συλλαμβάνει με τη διαίσθησή της μηνύματα από έναν «άλλο» κόσμο. Η γνωριμία της με έναν καλλιτέχνη του κουκλοθέατρου και ο έρωτάς της γι' αυτόν θα επιταχύνει την κατάδυση στην ψυχή της. Μια φωτογραφία - ντοκουμέντο (τραβήχτηκε τυχαία από την Βερονίκ σε μια εκδρομή της στην Κρακοβία και απεικονίζει την Βερόνικα ανάμεσα στο πλήθος μιας διαδήλωσης) θα λειτουργήσει ως καταλύτης και θα τη φέρει στον δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι του πατέρα της.
Η κινηματογραφική μηχανή, άλλοτε διαγράφει κυκλική τροχιά για να συμπέσουν οι εικόνες των δύο γυναικών (η Βερονίκ είναι το είδωλο της Βερόνικα στον καθρέφτη και τούμπαλιν) και άλλοτε δημιουργεί τέλεια συμμετρία ανάμεσα στα πρόσωπα της Βερόνικα και της Βερονίκ, τα οποία αντιπροσωπεύουν το παρελθόν και το παρόν του Κισλόφσκι. Σύμφωνα με τα λόγια του: «Η «Βερόνικα» είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα ταινίας για μια γυναίκα, επειδή οι γυναίκες αισθάνονται με μεγαλύτερη ένταση τα πράγματα, έχουν περισσότερα προαισθήματα, μεγαλύτερη ευαισθησία και διαίσθηση, και δίνουν περισσότερη σημασία σ' όλα αυτά. «Η Βερόνικα» δεν θα μπορούσε να γυριστεί για έναν άντρα».
Η «Διπλή ζωή της Βερόνικα» έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό τον Κισλόφσκι. αλλά και τον μόνιμο συνεργάτη του, τον συνθέτη Ζμπίγκινεφ Πράισνερ ο οποίος υπογράφει το εξαιρετικό σάουντρακ της ταινίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου