Το αντίο του Κισλόφσκι στο σινεμά. Η ταινία «Τρία χρώματα: η κόκκινη ταινία», είναι το τρίτο μέρος της τριλογίας του Κριστόφ Κισλόφσκι, πάνω στα χρώματα της Γαλλικής σημαίας, και εκπροσωπεί την αρχή της αδελφοσύνης. Η Βαλεντίν (η υπέροχη Ιρέν Ζακόμπ) είναι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, αλλά εργάζεται ευκαιριακά ως μοντέλο. Δέχεται τα τηλεφωνήματα του εραστή της που μόνο ερωτικά δε τα χαρακτηρίζεις. Κάποια νύχτα χτυπάει με το αυτοκίνητό της ένα σκυλί. Αυτό είναι η αφορμή να γνωρίσει τον ιδιοκτήτη του, έναν κυνικό άνθρωπο (τον ερμηνεύει εξαιρετικά ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν), απομονωμένο, ψυχρό και ασυγκίνητο, ξεκομμένο από κάθε επαφή με τους ανθρώπους που παρακολουθεί τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις των γειτόνων του, και που τόσο συμπαθείς θα μας γίνει στο τέλος, καθώς διηγήται την ιστορία του (έχει και αυτός το προσωπικό του δράμα). Το πρώτο σοκ της ηρωίδας -η αδιαφορία του για το σκυλί- διαδέχεται το δεύτερο -η ανακάλυψη των υποκλοπών- για να αναπτυχθεί στη συνέχεια μια παράξενη σχέση μεταξύ τους, που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στις ζωές τους. Εξαιρετική η σκηνή που ο αδιάφορος για το σκυλί του Τρεντινιάν ρωτάει τη Βαλεντίν που το έσωσε: το έκανε για το σκυλί ή για να μην έχει τύψεις και να κοιμηθεί ήρεμη το βράδυ στο κρεβάτι της.
Ο Κισλόφσκι δομεί την ταινία του πάνω στη σχέση των δύο αυτών ανθρώπων, στο πρόσωπο των οποίων βλέπει όλη την οικουμένη. Η κατανόηση, η μοναξιά, τα ναρκωτικά -είναι χρήστης ο αδελφός της- ο κόσμος του σήμερα, τα κλειστά παράθυρα, η αποξένωση των μεγαλουπόλεων, όλα αυτά περνάνε από το μικροσκόπιο του Κισλόφσκι. Η Αδελφοσύνη έτσι όπως την παρουσιάζει ο δημιουργός της, είναι σα να μας λέει, ότι μόνο αυτή μπορεί να ενώσει την κατακερματισμένη ανθρωπότητα, είναι η μόνη οδός σωτηρίας, αυτό το τρίτο βασικό σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης (τα άλλα ήταν Ελευθερία μπλε, Ισότητα λευκό). Το κόκκινο όπως το χρωματίζει ο δημιουργός του κατακλύζει την οθόνη, και μεις βουτάμε στην κατακόκκινη ομορφιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου